Na skutek zamieszania spowodowanego przez wojnę, pod koniec lat 40. ta najbardziej ryginalna rasa kotów w Wielkiej Brytanii, która jest ojczyzną ich hodowli, była prawie a wymarciu. Przed wojną bowiem rozpoczęto tam wśród kociąt urodzodzonch w iotach kota domowego selekcje osobników, ktore odpowiadały z góry ustalonemu eałowi wzorca znanych już kotów kartuskich. Istniał zamiar włączenia tych ostatnich o programu hodowlanego wraz z persami, co miało na celu ustalenie cech rasy rytyjskiego kota krótkowłosego. Pod koniec lat 50. podjęto ten program na nowo, rzy czym wprowadzono do niego więcej persów, przede wszystkim dlatego, aby zyskać grube i gęste futro, jakie było już znane u francuskich kotów kartuskich chartreux). Początkowo bardzo przestrzegano zasady, aby otrzymanego potomstwa ie wprowadzać do hodowli kotów kartuskich, gdyż mogłoby to wpłynąć niekorzystnie a gęste futro tej rasy. Dzisiaj nikt już nie dręczy się takimi skrupułami, ponieważ odowla inaczej zabarwionych brytyjskich kotów krótko włosych osiągnęła już poziom odowli kotów kartuskich (brytyjski kot krótkowłosy niebieski). Zamęt w nazewnictwie prawia, że nowicjusz dalej nie może się rozeznać w rasach. Organizacje hodowców d zisiaj nie zdołały ustalić jednolitej nomenklatury. Dla niektórych istnieje tylko jeden kot krótkowłosy typu europejskiego. Jest nim kot brytyjski krótkowłosy, włącznie z kartuskim. Inni rozróżniają nieco masywniejszy typ brytyjskiego kota krótkowłosego i smuklejszy typ europejskiego kota krótkowłosego. Jeszcze inni hodują koty kartuskie jako odrębną rasę według pierwotnego typu francuskiego. Odróżnienie kota krótkowłosego europejskiego od brytyjskiego jest dość łatwe. Brytyjski jest kotem dużym, mocnym i muskularnym, o krępej, zwartej budowie ciała i silnej klatce piersiowej. Kończyny ma krótkie, solidne, z grubymi, okrągłymi pami, ogon zaś krótki i gruby, na końcu zaokrąglony. Bardzo typowa dla rasy jest łowa kota brytyjskiego: okrągła i szeroka czaszka jest osadzona na silnej, krótkiej szyi. rótki, szeroki i prosty nos tylko u nasady ma lekkie zagłębienie. Typowe dla persów agłębienie u nasady nosa jest niepożądane, chociaż brytyjskie koty krótkowłose coraz zęściej je mają na skutek nieprzemyślanego krzyżowania z egzotycznymi kotami rótkowłosymi. Uszy są krótkie, szerokie u nasady i szeroko otwarte, oczy zaś duże, krągłe i szeroko rozstawione. utro brytyjskich kotów krótkowłosych jest ich drugą istotną cechą rozpoznawczą. Jest no krótkie, gęste i nie przylega ściśle do ciała jak u innych ras, lecz jest pluszowate i dstaje z powodu obfitego podszycia. Włosy muszą być jednakowo zabarwione od ońców do nasady, co nie dotyczy tylko odmian srebrzystych i tabby.