Wraz ze wzrostem popularności kota jako tow wzrastała także liczba ras kotów. Oprócz tradycyjnych powstawał nowych, stopniowo "odkrywanych" ras. Do takich należy norwes swej pierwotnej "dzikiej" postaci występował w zimnych regionac Norweski kot leśny powstał z przypadkowych krzyżówek między kotami długowłosymi a kotami domowymi. Z tych mieszańców ro przestrzeni wieków dostosowane do surowego życia na północy s półdługim futrem. Od dawna koty te spotykało się w chłopskich zagrodach, gdzie same musiały się o siebie troszczyć i nie mogły liczyć na ciepły kąt przy kominku. Dopiero w miarę rozwoju urbanizacji zmieniało się życie tego norweskiego kota leśnego, jak go później nazwano. Wraz ze zmianą populacji kotów recesywny gen odpowiedzialny za długie włosy był wypierany przez gen warunkujący występowanie włosów krótkich. W ten sposób poszukujący nowych zadań hodowcy ras kotów odkryli "swojego" kota leśnego. Jak to się dzieje z wieloma nowymi rasami, tak i o dzikości pierwszego "norwega" powstała legenda, mająca podkreślić jego krzepkość. W rzeczywistości w momencie ich uznawania przez niezależne związki hodowlane w Skandynawii w FIFe w 1979 r., były już dawno czystymi produktami hodowli. Nor duże, o wydłużonym tułowiu, silne, muskularne i długonogie. Uw głowa średniej wielkości, z długim i prostym nosem oraz dużymi, uszami z wyraźnymi pędzelkami włosów jak u rysia. Długi, gęsto ruchu wygląda jak pióropusz, eleganckie "portki" na tylnych końc szyi - najwyrazistszy podczas zimy - powodują, że koty te, zwłaszc prawie jak długowłose. Na reszcie ciała są średniej długości, przy czym okrywowe muszą mocne, aby chroniły przed wilgocią. Podszycie jest gęste i długie, zimnem. Z daleka włosy norweskiego kota leśnego wyglądają jak co jest cechą normalną u kota żyjącego na swobodzie. Z czasem, niestety, jakość futra się zmieniła: tłuste włosy okrywo bardzo nieliczne koty, natomiast długość włosów stała się zadziwi Odporność na wodę i zinmo na skutek zabiegów hodowlanych za dawnego krzepkiego zwierzęcia norweski kot leśny stał się kotem wiele innch. Może się to wiązać z faktem, że w celu rozszerzenia włosowej, chociażby o białą, wprowadzono do hodowli jako domi spowodowało także zmianę struktury futra norweskiego kota leś możliwie jak najszybciej wymaganą przez wzorzec rasy trójkątną hodowcy krzyżowali "norwega" z tureckim kotem angorskim i bal silnie zmieniło fenotyp rasy. Odpowiedzialni hodowcy od dawna dążą do tego, aby zachować t pierwotnymi cechami i żądają zakazu jakichkolwiek krzyżowań z i związku z tym w genealogii hodowanych przez nich kotów można przodków co najmniej pięć pokoleń norweskich kotów leśnych cz Oczy "norwegów", mające kształt migdałów, powinny być ustawio przeciwieństwie do wielu innych ras - mogą mieć zupełnie dowol największym powodzeniem cieszą się koty miedzianookie. Hodo uzyskanie określonych barw futra nie odgrywa jeszcze u norwesk decydującej roli, jak to się dzieje z kotami innych ras, co jest niez w hodowli szerokiej puli genów. Chociaż rozmaite odmiany barw określone i znormalizowane, przy czym stale dochodzą nowe, w z krzyżować ze sobą wszystkie odmiany barwne. Jest to ważnym pr zachowania typu i jakości futra, ponieważ nie wszystkie odmiany samo silne włosy okrywowe lub tak samo gęste podszycie. Czarn mocniejsze włosy okrywowe; lecz mniej podszycia, niebieskie nat gęste podszycie. Czarne pręgowane są najbardziej zbliżone do pi Wiele kotów z hodowli nastawionych na uzyskanie pożądanych k wprawdzie doskonałe i rzadkie barwy, np. białą lub niebieską, jed włosowa tak odbiega od pierwotnego wyglądu futra kotów norwe ciała: koty te coraz częściej mają delikatną budowę ciała i mały w Norweskie koty leśne dzielimy pod względem barw na dwie duże genem agouti i bez tego genu. Według tej klasyfikacji prezentuje s także na niektórych wystawach, np. organizowanych przez FIFe. Z znaczenie i rozprzestrzenienie kotów norweskich taka klasyfikacja wystarcza.